Parijs 1985 - 2025 en Les Grands Boulevards

 

In mei 2025 zal het 40 jaar geleden zijn dat ik voor de eerste keer Parijs bezocht, op schoolreis met de 5des en de 6des onder de immer kundige leiding van M. Aertbeliën. Is de stad in die tijd veranderd? Zeker weten! Deels ten goede, want het is er een stuk properder, veel gebouwen zijn gerestaureerd en er rijden minder auto’s dan toen. Maar er is ook heel wat charme verloren gegaan: plaatselijke boetieks en eetzaken zijn vervangen door karakterloze ketens, heel veel kleinhandel is verdwenen, buurten die voordien zo levendig waren, zijn ’s avonds beter te mijden. Ik geef graag de Boulevard de Sébastopol (de “Sébasto”) als voorbeeld.

In 1985 heette het huidige metrostation Grands Boulevards nog Rue Montmartre. In 1998 werd het omgedoopt tot Grands Boulevards omdat veel toeristen het station aanzagen als de halte die hoorde bij de Butte Montmartre. Een typische vergissing, die wij indertijd toch niet gemaakt hebben. Het metrostation ligt onder de Boulevard Montmartre, die deel uitmaakt van de familie van Grands Boulevards. Tussen de Bastille en de Porte Saint-Denis lag vroeger de stadsmuur van Charles V. Tussen de Porte Saint-Denis en de huidige Place de la Madeleine stonden stadswallen gebouwd door Charles IX en Louis XIII. Onder Louis XIV werden ze afgebroken omdat geen enkele vijand het nog zou wagen de zonnekoning aan te vallen. Dat tracé vormt de Grands Boulevards. De Boulevard Haussmann mag dan wel groot en indrukwekkend zijn; het is geen Grand Boulevard! De Grands Boulevards zijn, gaande van de Bastille in de richting van de Madeleine boulevards Beaumarchais, des Filles-du-Calvaire, du Temple, Saint-Martin, Saint-Denis, de Bonne-Nouvelle, Poissonnière, Montmartre, des Italiens, des Capucines en de la Madeleine.

Pausbezoek Leuven mei 1985

 uit Veto, 23 mei 1985 (licht aangepast):

De grote massa in het stadion (Stade Leuven) moest reeds aanwezig zijn om 17u45. Wie later arriveerde, kwam er niet meer in. Op het grasveld had een Leuvense bierfirma om de halve meter plastieken bierbakken gedropt als geïmproviseerde zitjes. Ongeveer een vierde hiervan bleef onbezet. Ook op de grote staantribune waren enkele lege gaten te zien.

Vanaf 18u werd de massa in de juiste stemming gebracht door samenzang, muziek en kunstturnen. Dat was althans de bedoeling. Optredens van volksdansgroepen, vendeliers en een dansgroep uit O.L.Vrouw-Waver konden niet veel enthousiasme opwekken.

Het gelegenheidskoor bestaande uit meer dan 500 vrijwilligers van de KUL en van de Leuvense zangkoren ondersteunde de samenzang. Het orgelspel van prof. Verhack werkte hierbij eerder storend. Kwaliteit kwam wel van de Leuvense Universitaire Harmonie en Symfonie en van het universitair koor. Maar akoestisch kwam ook dat niet tot zijn recht in het stadion.

(foto: KU Leuven)

 De animositeit steeg pas voelbaar toen aangekondigd werd dat de paus via de Naamsestraat naderde en dat hem daar al een stormachtig onthaal te beurt viel. Applaus.

Nog meer gejuich toen de paus om 20u het stadion binnenzwaaide. De 200 meter werd afgelegd in een gezapig tempo. Er volgden matige toespraken: namens de studenten door Els Gryson en namens de Leuvense parochies door Vic Van Pelt. De speech van rector De Somer werd wel gesmaakt. Daarna was het de beurt aan de paus zelf. De massa begon te scanderen: “Leve de paus.” Toen het geroep uitstierf zei de paus: “Gij moet zwijgen om spreken te kunnen.” Applaus.

De uittocht gaf aanleiding tot enkele massahysterische taferelen. De massa op het grasveld repte zich naar de nadarafsluiting, nog voor het einde van de pauselijke toespraak. Enkele dapperen begonnen met bierbakken een persoonlijke doch wankele tribune te stapelen.  De pausmobiel legde de resterende 200 meter af met een zwaaiende paus en verdween toen in de nacht. Het frietkot aan de uitgang deed gouden zaken. – Bart De Moor

Ook een delegatie van het Montfortcollege was aanwezig. Dat werd geregeld door godsdienstleraar J.P. Pinxten, die maar 1 jaar in het college actief is geweest, maar zijn korte passage zeker niet ongezien voorbij heeft laten gaan. Toen we op de Ruelensvest terug op de bus stapten schalde "Dance into the fire" van Duran Duran uit de luidsprekers.

Reglement slaapzaal

 Schooljaar 1983-1984. Uit het schoolreglement:

De slaapzaal

Iedereen heeft de beschikking over een eigen kamer of chambret. Deze privacy biedt je de kans zelfstandigheid en verantwoordelijkheidszin aan te kweken. 

Slaapzaal Eerstes

Het is niet toegestaan op elkaars kamer of chambret te komen. Radio’s, zaklampen en elektrische apparaten zijn op de slaapzalen niet toegelaten. ’s Avonds bij het slapengaan begeeft eenieder zich op pantoffels naar zijn eigen chambret, waar men de nodige aandacht besteedt aan zijn persoonlijke hygiëne: was je degelijk, poets je tanden, neem zo nodig een voetbad, verander regelmatig van ondergoed. Daarna ga je rustig, zonder anderen te storen, slapen. Eenmaal in bed wordt er niet meer gegeten of gesnoept. ’s Morgens op een gegeven teken sta je op, verfris je, maak je bed op of leg het open. Geef je wasbak ook eens een beurt en ruim je chambret op. Overdag gaan we niet naar de slaapzaal tenzij met verlof van de opvoeder. De nachtrust verstoren of op andermans chambret of kamer komen wordt als een ernstige tekortkoming beschouwd.