Over de voorbije Montfortdag is heel wat te vertellen, maar ik meen dat na die dag het gevoelen van dankbaarheid in ons allen het sterkst aanwezig was.
Na een vrij lange voorbereiding en een behoorlijk zonnige
paasvakantie, was het net alsof die dag toch nog onverwacht daar was.
In de voorafgaande dagen keken we naar de lucht en
luisterden we naar de weersvoorspellingen. Het leek niet zo bijster goed te worden,
en zelfs op de morgen van het feest bleef de hemel maar erg duister. Maar dan
gebeurde het, een prachtige dag begon. De zon was er, maar ook de vele ouders
en leerlingen kwamen van alle kanten toe. Het werd zeer druk in de keuken en in
de refter voor een versterkt oudercomité en keukenpersoneel. De verkopers van
bonnetjes voor cafetaria, bar, luchtkasteel, ballentent tot hindernissenkoers
toe en nog andere activiteiten, zagen hun rol bonnetjes kleiner worden. Had de
demonstratie voor telegeleide bootjes veel bekijks, het overzetvlotje van de
KSA zorgde gratis voor veel prettige kindergezichtjes. Het mooie weer
verhinderde waarschijnlijk een grote toeloop in de lokalen voor de expositie
van Technologie, Plastische Opvoeding, Boekenbeurs en documentatie over de
Provence. Verwonderlijk zelfs vonden betrekkelijk weinig kinderen de weg naar
de poppenkastvertoning. Of gaven zij de voorkeur aan springend dansen in het
luchtkasteel?
Na een verzorgd optreden van enkele leerlingen in de aula met een muzikaal nummertje en een korte revue, of met een sportdemonstratie op het voetbalveld, trok het pasgeboren trommelkorps met een stapvast ritme voor de tweede maal over de speelplaats. Intussen brak de tijd aan voor de plechtige Eucharistieviering. Het was er stemmig en zeer verblijdend, dat naast de vaste medewerkers van dirigent, predikant en celebranten, er nu ook leerlingen waren, die met hun zang en muziek een feestindruk gaven.
Na de Eucharistieviering eindigde voor sommigen de Montfortdag, maar een hele groep bleef voor het toneel. Ofschoon het geen beroepsspelers zijn en de mogelijkheid tot oefenen zeer beperkt was, hebben ze dat toch goed gedaan. De opvoering was de titel van het toneelstuk waard : “Aanbevolen”. Zowel de leerlingen uit de Vijfdes, als leerkracht en studiemeester verdienden het applaus.
Na een verzorgd optreden van enkele leerlingen in de aula met een muzikaal nummertje en een korte revue, of met een sportdemonstratie op het voetbalveld, trok het pasgeboren trommelkorps met een stapvast ritme voor de tweede maal over de speelplaats. Intussen brak de tijd aan voor de plechtige Eucharistieviering. Het was er stemmig en zeer verblijdend, dat naast de vaste medewerkers van dirigent, predikant en celebranten, er nu ook leerlingen waren, die met hun zang en muziek een feestindruk gaven.
Na de Eucharistieviering eindigde voor sommigen de Montfortdag, maar een hele groep bleef voor het toneel. Ofschoon het geen beroepsspelers zijn en de mogelijkheid tot oefenen zeer beperkt was, hebben ze dat toch goed gedaan. De opvoering was de titel van het toneelstuk waard : “Aanbevolen”. Zowel de leerlingen uit de Vijfdes, als leerkracht en studiemeester verdienden het applaus.
 |
| Het abdissenhuis van Vrouwenpark (bron: www.delcampe.be) |
Na het toneel vonden nog late nablijvers een onderkomen in
de bar, waar iedereen zijn voldoening uitsprak over het goede verloop, terwijl
de laatste taarten gelikwideerd werden.
Opvallend was dat bijna iedereen opgetogen was over de positieve
bijdrage van onze leerlingen en over hun talrijke opkomst, daar zij voor de
eerste keer daarover vrij konden beslissen.
Wellicht waren er ook tekorten op die dag, maar met een zeer
dankbaar hart zal ik deze dag blijven gedenken.
