Bladzijde omgedraaid

Omdat het dit jaar 30 jaar geleden is dat we afgezwaaid zijn uit het Montfortcollege, zijn we met een achttal klasgenoten de boel nog eens gaan inspecteren. We hebben van Yves T. zowat de moeder der rondleidingen gekregen. 3 uur hebben we besteed aan het uitkammen van de hoekjes en kantjes van het college. Enkele kwieke afzwaaiers van 1963 waren er ook bij. Hun herinneringen waren bijzonder interessant! De kers op de taart was het bezoek aan de kloostervleugel waar we nooit eerder een voet hebben gezet. Vooral de benedenverdieping is een aardig stukje patrimonium! Daaraan zie je nog dat het pand ooit een kasteel geweest is. Het ruikt er overal naar vergane glorie. De laatste 2 broeders zullen er kortelings noodgedwongen moeten uittrekken omdat de vleugel overgenomen wordt door de nog steeds expanderende school. Ongeveer 860 leerlingen zitten er nu en voor de schoolinfrastructuur is sinds 1985 nog niets bijgebouwd. De school kenmerkt zich door een grote leerlingeninspraak; iets wat in onze tijd nog uitgevonden moest worden. Ik heb de indruk dat ze daar goed bezig zijn. Het sombere weer op de Montfortdag van 2016 en de muffe stoffering in het kloosterpand hebben nu echt wel duidelijk gemaakt dat er een hoofdstuk definitief afgesloten is. En daar is niets mis mee. Zolang de naam van het college maar blijft verwijzen naar de verre roots. 

Plafond in salon van kloostervleugel