Omdat havenarbeiders graag staken (en zij blijkbaar niet alleen), was onze afvaart op woensdag 7 mei tot het middaguur verschoven. Om onze tijd niet nutteloos te doden, verdeelden we alvast de kamers.
Om kwart voor tien stipt draaide de chauffeur zijn contactsleuteltje om en al onmiddellijk weergalmde de wereldhit van ons enig vrouwelijke gezelschap, Sandra Kim. 'J'aime la vie' was inderdaad unaniem verkozen tot reishit en Sandra Kim tot reismascotte, als enig aanknopingspunt met het vaderland. Tot Zeebrugge was onze reishit om het uur een feilloos tijdsein. In Zeebrugge sloeg een bus vol ritmische Hollanders groen uit van jaloezie en in stilte erkenden ze ons meesterschap.
Op de boot kregen we al een voorsmaakje van de Engelse keuken. Gelukkig was de zee ons goed gezind; anders hadden sommigen het zeker niet lang uitgehouden. De alles bijeen rustige overtocht werd door iedereen op zijn eigen manier beleefd: er was het kaartkwartet, op het dek lagen de zonnekloppers en aan de reling hingen de horizonstaarders. Verder was er nog een groepje dat onze muzikale hoogstandjes ten toon spreidde.
Zodra we de vreemde bodem onder onze schoenzolen voelden, lieten we natuurlijk horen dat we van het leven houden. Uitgelaten bolden we zo naar Canterbury. Daar werd de kathedraal aan onze toeristische blikken onderworpen. Het hotel in Londen werd telefonisch van onze verlate komst op de hoogte gebracht.
Onderweg naar Londen werden we nog opgehouden door een meute honden, vergezeld van enkele agenten, maar ze hebben onze drugs niet gevonden.
Uiteindelijk bereikten we uitgehongerd ons hotel in het westen van Londen. De eerste indrukken van de hal en de kamers waren bevredigend (kamer met badkamer en TV), alleen spijtig dat de verbinding tussen beide zo smal was. Het Pakistaanse personeel sprak niet al te best Engels en misschien begrepen ze de Engelse kookboeken ook niet zo goed. Daarom verder geen commentaar op het eten.
Na een verkwikkend bad en een film van Clint Eastwood op TV kropen de meesten -moe- in hun bed.
Wordt vervolgd!
Het verslag van de Londenreis werd voor R.E. geschreven door Joost D.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten