Hoewel niet iedereen echt uitgeslapen was, kon niemand ontkennen dat Kensington Palace de moeite waard was. Mode uit de goeie oude tijd, meubilair waar het goud en het ivoor van afdroop, vriendelijke zaalwachters; alleen spijtig dat prinses Margareth ons niet persoonlijk is komen verwelkomen.
Met de bus doorkruisten we dan het drukke Londense winkelcentrum van Oxford Street en omgeving. De volgende halte was het British Museum. Overdonderd door het fries van het Parthenon, de steen van Rosetta en Egyptische en Assyrische kunstvoorwerpen besloten enkele echte toeristen Carnaby Street op te zoeken. Ondertussen verdwaalden anderen tussen Griekse vazen en in de immens grote bibliotheek. Weer anderen wilden zich ervan overtuigen welke nu de grootste platenzaak van Londen is: Virgin of HMV.
Kortom, de voormiddag vloog gewoon voorbij en gelukkig voor de hongerigen was er altijd wel een Wimpy in de buurt.
's Namiddags probeerden we de weg te vinden naar Cambridge. Dat lukte wonderwel en dus bezochten we daar dan maar enkele colleges en musea. We leerden ook dat punkers niet kunnen lezen en dus wel op het gras mogen lopen. Enkelen maakten alvast plannen om hier te komen studeren. We shall see.
Over het avondmaal moet toch gezegd dat er zelfs werd bijgevraagd! Na moeizame onderhandelingen lukte het om toch één bordje chips bij te krijgen. De chauffeur goot er dan nog een smakelijke saus moppen over, zodat de lachspieren eventuele honger wel deden vergeten.
Later gingen we in Soho op zoek naar een rustige pub om de laatste avond te vieren, maar alle pubs zaten vol zuipende Cup Final supporters. Bepaalde gelegenheden hadden nog wel plaats vrij maar die leken ons te intiem en te individueel. Daarna hebben de meesten op hun hotelkamer nog liggen genieten van een urendurend programma over videoclips, maar weinigen hebben het einde ervan gehaald.
Wordt vervolgd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten