Zo schreef ik het in 1985:
Het merendeel van de leerlingen van Vijfde en Zesde maakte van deze verlofperiode (O.H.Hemelvaart) gebruik om deel te nemen aan de tweejaarlijkse Parijsreis, georganiseerd door dhr. Aertbeliën. We hebben aan deze studie-uitstap de beste herinneringen overgehouden. Voor de eerste maal is de reis zo rijkelijk overgoten geweest met zon, en een wereldstad badend in het zonlicht is een genot voor het oog en een prachtstad als Parijs, toegedekt door de donkere nacht, is een parel van licht, een duizelingwekkend, tintelend en wondermooi sprookje...met uiteraard ook zijn minder mooie kanten.
Dit jaar ga ik in dezelfde periode voor de 20ste keer terug. Het beestje heeft me toen gebeten...en het is blijven zitten.
Joris
1 opmerking:
Wie herinnert zich nog die eerste dag in Parijs? De Tour Montparnasse, een gedrocht én een architecturale misdaad uit de jaren zeventig, maar wat een zicht op de stad ... Later tijdens die reis volgden nog de beklimming van de torens van de Notre Dame en het dak de Arc de Triomphe. Op een avond gingen we ook naar een theaterstuk kijken; weet iemand nog wat de titel was van de stuk?
Ik heb er toen, vrees ik, niet veel van begrepen, maar het zou me er niet van weerhouden om later Romaanse te studeren (en als Erasmus-student een jaar in Parijs te studeren en deze stad van binnenuit te leren kennen).
Een reactie posten