Paris 1985 : vrijdag 17 mei

Na een zelfde ochtendritueel stonden we rond tien uur in het Centre Pompidou waar we een geleid bezoek kregen. Dit bouwwerk valt op door zijn originele en omstreden bouwstijl: de buitenkant is bedekt met buizen, pijpen en leidingen. Op het plein voor het gebouw is er voortdurend animatie door goochelaars, vuurspuwers, tekenaars...
Na het middagmaal duikelden we weer gezamenlijk de metro in voor de langste metrorit die op het programma stond. We zaten drie kwartier onder de grond om de rand van Parijs te bereiken. Na nog een busrit van een klein halfuurtje bereikten we Versailles, toppunt van koninklijke weelde, luxe en rijkdom.
In het paleis was het echter vrij warm en de enorme massa toeristen zorgde ervoor dat een groot deel van onze groep na de rondleiding terugkeerde naar Parijs, terwijl een klein groepje eerst nog een wandeling door de tuinen maakte.
Uiteraard kregen we maar een klein deel van het paleis te zien, maar dat was voldoende om een onbeschrijfelijke indruk te maken. Louis XIV moet zich hier inderdaad een godheid gevoeld hebben, omgeven door een droomwereld.

De avond was vrij. Het merendeel trok naar Montmartre om vanop de trappen voor de Sacré-Coeur Parijs te aanschouwen in een gezellige sfeer.
Zaterdag was al enkele uren oud toen we in slaap vielen.