Rotselaars Echo

In mijn opruimwoede heb ik al veel dingen weggegooid waar ik achteraf toch een beetje spijt van heb gekregen. Mijn collectie Rotselaars Echo's heb ik echter altijd bijgehouden. Ik heb de hele reeks van 1980 tot 1988. Er nu in grasduinen geeft het gevoel in een teletijdmachine te kruipen. En het is vaak ook lachen om wat we toen allemaal deden en moesten doen. Er waren de vaste rubrieken met geboortes en overlijdens. Een stevig artikel over de natuurlijke gang van zaken in het park. Een update over de activiteiten van de KSA en de Natuurvrienden. Na de examens aan de vervolgopleidingen kregen we van meneer Aertbeliën de statistieken over de slaagcijfers van de oud-leerlingen. En de rest werd geschreven en geïllustreerd door de leerlingen zelf. Ik weet niet of er enige vorm van censuur werd toegepast, maar wat milde spot werd in elk geval getolereerd.
De niet altijd even duidelijke foto's van pater Bovens werden gerasterd (jongere lezers zullen dat woord even moeten opzoeken) en alles werd gedrukt op eigen persen! De boekjes werden uitgelegd door vrijwilligers. Ik heb daar menig avondje aan meegewerkt. We legden ze uit op de grote vergadertafel in de grote spreekkamer bij de hoofdingang. Toen ik al enkele jaren afgezwaaid was en ik het boekje nog steeds gratis toegestuurd kreeg, heb ik vriendelijk opgebeld met het verzoek om daar maar mee te stoppen. Het is toch vooral bedoeld voor de mensen die de school bevolken. Momenteel ken ik er nog amper 10 mensen. Als de laatste daarvan van het domein verdwenen zal zijn, rest van mijn schooltijd niets dan de gebouwen meer. Maar zonder de mensen van toen vormen die slechts een lege herinnering aan wat ooit geweest is.